De massale uitbreiding van de NATO, niet alleen in Oost- en Centraal-Europa, maar ook in het Midden-Oosten, Latijns-Amerika, Afrika en Azië, voorspelt een eindeloze oorlog en een mogelijke nucleaire holocaust.
Chris Hedges – Nederlandse bewerking CannaclopediaNieuws
De Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NATO) en de wapenindustrie die er voor miljarden winst van afhankelijk is, is de meest agressieve en gevaarlijke militaire alliantie ter wereld geworden. Opgericht in 1949 om de Sovjetexpansie naar Oost- en Centraal-Europa te dwarsbomen, is de NATO uitgegroeid tot een wereldwijde oorlogsmachine in Europa, het Midden-Oosten, Latijns-Amerika, Afrika en Azië.
De NATO breidde haar invloed uit en schond de beloften aan Moskou door 14 landen in Oost- en Centraal-Europa bij het bondgenootschap op te nemen, toen de Koude Oorlog eindigde. Binnenkort komen daar nog Finland en Zweden bij. De NATO bombardeerde Bosnië, Servië en Kosovo, lanceerde oorlogen in Afghanistan, Irak, Syrië en Libië, waarbij bijna een miljoen doden vielen en zo’n 38 miljoen mensen uit hun huizen werden verdreven. De alliantie bouwt zijn militaire invloed op in Afrika en Azië, en nodigde Australië, Japan, Nieuw-Zeeland en Zuid-Korea uit, de zogenaamde ‘Asia Pacific Four’, voor zijn recente top eind juni in Madrid. De NATO heeft zijn invloed uitgebreid naar het zuidelijk halfrond door in december 2021 een samenwerkingsovereenkomst voor militaire training met Colombia te ondertekenen. De NATO steunde Turkije bij hun illegale invasie en bezetting van delen van Syrië en Irak. Door Turkije gesteunde milities zijn betrokken bij de etnische zuivering van Syrische Koerden en andere inwoners van Noord- en Oost-Syrië. Het Turkse leger is beschuldigd van oorlogsmisdaden – waaronder meerdere luchtaanvallen op een vluchtelingenkamp en het gebruik van chemische wapens – in Noord-Irak. In ruil voor de toestemming van Erdoğan voor Finland en Zweden om zich bij de alliantie aan te sluiten, zijn de twee Scandinavische landen overeengekomen om hun binnenlandse terreurwetten uit te breiden, waardoor het gemakkelijker wordt om Koerdische en andere activisten aan te pakken, hun beperkingen op de verkoop van wapens aan Turkije op te heffen en het weigeren steun aan de door Koerden geleide beweging voor democratische autonomie in Syrië.
Het is een behoorlijk record voor een militair bondgenootschap dat met de ineenstorting van de Sovjet-Unie achterhaald was en ontmanteld had moeten worden. De NAVO en de militaristen waren niet van plan het ‘vredesdividend’ te omarmen, dat een wereld bevordert die is gebaseerd op diplomatie, respect voor invloedssferen en wederzijdse samenwerking. De NATO was vastbesloten om in de oorlogsindustrie te blijven functioneren. Dat betekende de uitbreiding van zijn oorlogsmachine tot ver buiten de grens van Europa en het aangaan van een onophoudelijk antagonisme tegen China en Rusland.
De NATO ziet de toekomst, zoals beschreven in haar “NATO 2030: Unified for a New Era,” als een strijd om de hegemonie met rivaliserende staten, met name China, en roept op tot de voorbereiding van langdurige wereldwijde conflicten.
“China heeft een steeds mondialer wordende strategische agenda, ondersteund door zijn economische en militaire gewicht”, waarschuwt het NATO-initiatief 2030. “Het heeft zijn bereidheid bewezen om geweld te gebruiken tegen zijn buren, evenals economische dwang en intimiderende diplomatie tot ver buiten de Indo-Pacific regio. In het komende decennium zal China waarschijnlijk ook het vermogen van de NATO op de proef stellen om collectieve veerkracht op te bouwen, kritieke infrastructuur te beschermen, nieuwe en opkomende technologieën zoals 5G aan te pakken en gevoelige sectoren van de economie, waaronder toeleveringsketens, te beschermen. Op langere termijn zal China steeds meer militaire macht wereldwijd projecteren, mogelijk ook in het Euro-Atlantische gebied.” (1)
De alliantie heeft de strategie van de Koude Oorlog afgewezen die ervoor zorgde dat Washington dichter bij Moskou en Peking was dan Moskou en Peking bij elkaar. De vijandigheid tussen de VS en de NATO heeft Rusland en China tot hechte bondgenoten gemaakt. Rusland, rijk aan natuurlijke hulpbronnen, waaronder energie, mineralen en granen, en China, een productie- en technologische gigant, vormen een krachtige combinatie. De NATO maakt geen onderscheid meer tussen de twee en kondigt in haar meest recente missieverklaring aan dat het “verdiepende strategische partnerschap” tussen Rusland en China heeft geleid tot “wederzijds versterkende pogingen om de op (Amerikaanse) regels gebaseerde internationale orde te ondermijnen die in strijd is met onze waarden en belangen.”
Op 6 juli hielden Christopher Wray, directeur van de FBI, en Ken McCallum, directeur-generaal van de Britse MI5, een gezamenlijke persconferentie in Londen om aan te kondigen dat China de “grootste lange termijn bedreiging voor onze economische en nationale veiligheid” was. Ze beschuldigden China, net als Rusland, van inmenging in de Amerikaanse en Britse verkiezingen. Wray waarschuwde de bedrijfsleiders die ze aanspraken dat de Chinese regering “vastbesloten was om uw technologie te stelen, wat het ook is dat uw industrie drijft, en het te gebruiken om uw bedrijf te ondermijnen en uw markt te domineren.”
Deze opruiende retoriek voorspelt onheil voor de toekomst. (2)
Je kunt niet over oorlog praten zonder over markten te praten. De politieke en sociale onrust in de VS, in combinatie met de afnemende economische macht, heeft ertoe geleid dat ze de NATO en haar oorlogsmachine hebben omarmd als het tegengif voor haar ondergang.
Washington en zijn Europese bondgenoten zijn doodsbang voor China’s miljardenproject Belt and Road Initiative (BRI), bedoeld om een economisch blok van ongeveer 70 landen buiten de controle van de VS te verbinden. Het initiatief omvat de aanleg van spoorlijnen, wegen en gaspijpleidingen die met Rusland zullen worden geïntegreerd. Naar verwachting zal Peking tegen 2027 1,3 miljard dollar aan de BRI toekennen. China, dat op schema ligt om binnen tien jaar de grootste economie ter wereld te worden, heeft het Regional Comprehensive Economic Partnership georganiseerd, ‘s werelds grootste handelspact van 15 Oost-Aziatische en Pacifische landen die 30 procent van de wereldhandel uitmaken. Het is al goed voor 28,7 procent van de wereldwijde productie-output, bijna het dubbele van de 16,8 procent van de VS.
Het groeitempo van China vorig jaar was een indrukwekkende 8,1 procent, hoewel die groei dit jaar vertraagde tot ongeveer 5 procent. Daarentegen bedroeg het groeipercentage van de VS in 2021 5,7 procent – het hoogste sinds 1984 – maar zal dit jaar naar verwachting dalen tot onder de 1 procent.
Als China, Rusland, Iran, India en andere landen zich bevrijden van de tirannie van de Amerikaanse dollar als reservevaluta van de wereld en de internationale SWIFT (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication), een netwerk dat door financiële instellingen gebruikt wordt voor internationale financiële transacties, zal dit leiden tot een dramatische daling van de waarde van de dollar en een financiële ineenstorting van de VS. Het aflossen van deze schuld kost 300 miljard dollar per jaar. De VS gaven in 2021 meer uit aan het leger, 801 miljard dollar, wat neerkwam op 38 procent van de totale werelduitgaven aan het leger. Het verlies van de dollar als ‘s werelds reservevaluta zal de VS dwingen de militaire uitgaven te verminderen, veel van zijn 800 militaire bases in het buitenland te sluiten en het hoofd te bieden aan de onvermijdelijke sociale en politieke omwentelingen veroorzaakt door de economische ineenstorting. Het is ronduit ironisch dat de NATO deze mogelijkheid heeft versneld.
Rusland is in de ogen van NATO- en Amerikaanse strategen het voorgerecht. Het Russische leger, zo hoopt de NATO, zal vastlopen en gedegradeerd worden in Oekraïne. Sancties en diplomatiek isolement, zo luidt het plan, zullen Vladimir Poetin van de macht verdrijven.
De NATO heeft meer dan 8 miljard dollar militaire hulp aan Oekraïne verstrekt, terwijl de VS bijna 54 miljard dollar aan militaire en humanitaire hulp aan het land heeft toegezegd.
China is echter het hoofdgerecht. Niet in staat om economisch te concurreren, hebben de VS en de NATO zich tot het botte instrument van de oorlog gewend om hun mondiale concurrent te verlammen.
De provocatie van China is een replica van de NATO-ophitsing van Rusland.
De uitbreiding van de NATO en de door de VS gesteunde staatsgreep in Kiev in 2014 leidden ertoe dat Rusland eerst de Krim, in Oost-Oekraïne, met zijn grote etnische Russische bevolking bezette, en vervolgens heel Oekraïne binnenviel om de inspanningen van het land om lid te worden van de NATO te dwarsbomen.
Dezelfde dodendans wordt gespeeld met China over Taiwan, dat China beschouwt als een deel van Chinees grondgebied, en met de uitbreiding van de NATO in de Azië-Pacific. China vliegt met gevechtsvliegtuigen de luchtverdedigingszone van Taiwan binnen en de VS sturen marineschepen door de Straat van Taiwan, die de Zuid- en Oost-Chinese Zee met elkaar verbindt. Staatssecretaris Antony Blinken noemde China in mei de grootste uitdaging op lange termijn voor de internationale orde, daarbij verwijzend naar zijn aanspraken op Taiwan en pogingen om de Zuid-Chinese Zee te domineren. De president van Taiwan poseerde onlangs in een Zelensky-achtige publiciteitsstunt met een antitankraketwerper op een officiële foto van de overheid.
Het conflict in Oekraïne is een zegen geweest voor de wapenindustrie, die, gezien de vernederende terugtrekking uit Afghanistan, een nieuw conflict nodig had. De aandelenkoersen van Lockheed Martin zijn met 12 procent gestegen. Northrop Grumman is met 20 procent gestegen. De oorlog wordt door de NATO gebruikt om haar militaire aanwezigheid in Oost- en Centraal-Europa te vergroten. De VS bouwen een permanente militaire basis in Polen. De 40.000 man sterke NATO-aanvalsmacht wordt uitgebreid tot 300.000 manschappen. Miljarden dollars aan wapens stromen de regio binnen.
Het conflict met Rusland loopt echter al averechts. De roebel is gestegen naar het hoogste punt in zeven jaar ten opzichte van de dollar. Europa stevent af op een recessie vanwege de stijgende olie- en gasprijzen en de angst dat Rusland de bevoorrading volledig zou kunnen stopzetten. Het verlies van Russische tarwe, kunstmest, gas en olie, als gevolg van westerse sancties, veroorzaakt een ravage op de wereldmarkten en een humanitaire crisis in Afrika en het Midden-Oosten. Stijgende voedsel- en energieprijzen, samen met tekorten en een verlammende inflatie, brengen niet alleen ontbering en honger met zich mee, maar ook sociale onrust en politieke instabiliteit. De klimaatnoodtoestand, de echte existentiële dreiging, wordt genegeerd om de oorlogsgoden te sussen.
De oorlogsmakers zijn angstaanjagend arrogant over de dreiging van een nucleaire oorlog. Poetin waarschuwde de NATO-landen dat ze “grotere gevolgen zullen ondervinden dan ze ooit in de geschiedenis hebben meegemaakt” als ze rechtstreeks in Oekraïne zouden ingrijpen en de Russische nucleaire strijdkrachten een verhoogde alarmstatus zouden geven. De nabijheid van Rusland en de Amerikaanse kernwapens in België, Duitsland, Italië, Nederland en Turkije betekenen dat een nucleair conflict een groot deel van Europa zou vernietigen. Volgens de Federation of American Scientists hebben Rusland en de Verenigde Staten ongeveer 90 procent van ‘s werelds kernkoppen in handen, met elk ongeveer 4.000 kernkoppen in hun militaire voorraden. (Lees verder onder de video)
President Joe Biden waarschuwde dat het gebruik van kernwapens in Oekraïne “volstrekt onaanvaardbaar” zou zijn en “ernstige gevolgen met zich mee zou brengen”, zonder uit te leggen wat die gevolgen zouden zijn. Dit is wat Amerikaanse strategen ‘opzettelijke dubbelzinnigheid’ noemen.
Het Amerikaanse leger heeft, na zijn fiasco’s in het Midden-Oosten, zijn focus verlegd van het bestrijden van terrorisme en asymmetrische oorlogvoering naar de confrontatie met China en Rusland. Het nationale veiligheidsteam van president Barack Obama voerde in 2016 een oorlogsspel uit waarbij Rusland een NATO-land in de Baltische staten binnenviel en een tactisch nucleair wapen met een laag rendement gebruikte tegen NATO-troepen. Obama-functionarissen waren verdeeld over hoe ze moesten reageren.
“Het zogenaamde Principals Committee van de National Security Council – inclusief kabinetsfunctionarissen en leden van de Joint Chiefs of Staff – heeft besloten dat de Verenigde Staten geen andere keuze hadden dan wraak te nemen met kernwapens”, schrijft Eric Schlosser in The Atlantic. “Elk ander type reactie, zo betoogde de commissie, zou een gebrek aan vastberadenheid tonen, de Amerikaanse geloofwaardigheid schaden en de NATO-alliantie verzwakken. Het kiezen van een geschikt nucleair doelwit bleek echter moeilijk. Het raken van de binnenvallende troepenmacht van Rusland zou onschuldige burgers in een NATO-land doden. Het treffen van doelen in Rusland zou het conflict kunnen doen escaleren tot een totale nucleaire oorlog. Uiteindelijk adviseerde het NSC Principals Committee een nucleaire aanval op Wit-Rusland – een natie die geen enkele rol had gespeeld bij de invasie van de NATO-bondgenoot, maar de pech had een Russische bondgenoot te zijn.”
Volgens The New York Times heeft de regering-Biden een Tiger Team van nationale veiligheidsfunctionarissen gevormd om oorlogsspelletjes te houden over wat te doen als Rusland een nucleair wapen gebruikt. De dreiging van een kernoorlog wordt geminimaliseerd door discussies over ‘tactische kernwapens’, alsof minder krachtige nucleaire explosies op de een of andere manier acceptabeler zijn en niet zullen leiden tot het gebruik van grotere bommen.
Op geen enkel moment, ook niet in de Cubaanse rakettencrisis, hebben we dichter bij de afgrond van een nucleaire oorlog gestaan.
“Een simulatie ontwikkeld door experts van Princeton University begint met het afvuren van een nucleair waarschuwingsschot door Moskou; De NATO reageert met een kleine aanval, en de daaropvolgende oorlog maakt in de eerste paar uur meer dan 90 miljoen slachtoffers”, meldde The New York Times.
Hoe langer de oorlog in Oekraïne voortduurt – en de VS en de NATO lijken vastbesloten om maanden, zo niet jaren, miljarden dollars aan wapens in het conflict te pompen – hoe meer het ondenkbare denkbaar wordt. Flirten met Armageddon om winst te maken voor de wapenindustrie en het uitvoeren van de vergeefse zoektocht om de wereldwijde hegemonie van de VS terug te winnen, is op zijn best extreem roekeloos en in het slechtste geval genocidaal.
Het Chris Hedges Report is een door lezers ondersteunde publicatie. Overweeg om gratis of betaald abonnee te worden om nieuwe berichten te ontvangen en het werk van Chris Hedges te ondersteunen.
Commentaren
- Mooi staaltje van projectie
- Over de inmenging in de Amerikaanse verkiezingen: zie hieronder “Dems In North Carolina Illegally Kick Green Party Candidate Matthew Hoh Off Ballot”