Op 11 mei 2022 werd Al Jazeera journaliste Shireen Abu Akleh tijdens een Israëlische raid op de West Bank door een Israëlische sniper doodgeschoten. Zij droeg een vest waarop in koeienletters PRESS gedrukt staat, voor en achter. Ze droeg een helm met daarop in grote letters PRESS. Maar de scherpschutter met zijn telescopisch wapen zag geen journalist maar een Arabische vrouw. Het is dus niet zoals in de corporatieve leugenmedia beweerd wordt dat zij gedood werd tijdens een “confrontatie met de ordestrijdkrachten” maar koudweg vermoord. Een tweede journalist – ook met duidelijke kentekens PRESS –, Ali Samoudi, werd gewond. Twee andere journalisten – ook met duidelijke kentekens PRESS – werden eveneens beschoten. Als ergens een journalist vermoord wordt, produceren de corporatieve media grote titels. Maar hoe wordt de situatie nu voorgesteld? Al Jazeera is ervan overtuigd dat de moord het werk is van de Israëlische militairen.
Israël van zijn kant doet alles om de zaak te verdoezelen en de schuld te leggen bij de Palestijnen, naar “goede” gewoonte. Richard Medhurst, een Syrisch-Engelse journalist brengt verslag uit van de gebeurtenissen. En zoals Medhurst stelt: als dit gebeurd was in Oekraïne met een Westerse journalist, stond de wereld op zijn kop. Maar blijkbaar heeft het bezettingsleger van het Israëlisch apartheidsregime andere rechten en plichten. Feiten uit het verleden tonen dat aan.
Norman Finkelstein, een Amerikaanse politicoloog, docent aan verschillende universiteiten, werd tijdens een lezing geconfronteerd met wenende Israëlische meisjes die de holocaust als argument gebruikten om hun eigen visie te verantwoorden maar kregen lik op stuk. Finkelstein, zoon van Joodse ouders die uit het getto van Warschau ontsnapten maar uiteindelijk, net als al zijn andere familieleden, de Duitse concentratiekampen niet overleefden, was niet gediend met de theatrale tussenkomst van de wenende vrouwen die hem beschuldigden van beledigingen aan het adres van de bevolking die geleden had onder het Naziregime. Hij reageerde klaar en duidelijk:
“Ik heb daar geen respect meer voor. Echt niet. Ik apprecieer noch respecteer uw krokodillentranen. Ja, krokodillentranen.” Hij werd onderbroken door roepende en tierende Israëli maar liet zich niet wegdrukken. “Nee, mensen, laat me mijn zin afmaken en sta me toe te spreken. Mijnheer, ik hou er niet van om de holocaustkaart te trekken voor een buitenlands publiek maar, mijn vader was in Auschwitz, mijn moeder was ook in een concentratiekamp, alle leden van mijn familie, aan zowel moeders kant als vaders kant, vonden de dood in de kampen. Mijn beide ouders waren aanwezig tijdens de opstand in het getto van Warschau. En het is precies daarom, omwille van de lessen die mijn ouders ons leerden, dat ik niet zal zwijgen over Israël en hun misdaden tegen de Palestijnen. En er is niets zo verachtelijk als hun lijden en martelaarschap te misbruiken om de martelingen, de brutaliteiten, de vernietiging van woningen die dagelijks door Israël worden uitgevoerd tegen de Palestijnen, te vergoelijken. Dus weiger ik nog langer me te laten intimideren of opjutten door de tranen. Als je een beetje hart hebt, zou je nu tranen laten voor de Palestijnen.”
Enkele dagen voor de moord formuleerde de Internationale Federatie van Journalisten (IFJ), het Palestijnse Journalistensyndicaat (PJS) en het Internationaal Centrum voor de Rechten van de Palestijnen een officiële klacht bij het Internationaal Strafhof over de “systematische aanvallen op Palestijnse journalisten”
Al Jazeera reageerde op de moord en vraagt zich af of er iemand verantwoordelijk zal gesteld worden. Duidelijk niet want Israël weigert alle samenwerking, weigert een onderzoek naar de omstandigheden en stelt zich tevreden met zijn status van superioriteit ten overstaan van het volk en het land dat zij bezetten. Komt daar nog bij dat Shireen ook de Amerikaanse nationaliteit had en de VS dus zou moeten reageren op de moord maar dan zijn we terug bij de moord op die andere journalist Jamal Khashoggi. Selectieve en geveinsde verontwaardiging en voor de rest, business as usual.
Het is duidelijk dat de vrije pers vogelvrij verklaard is. Kijk vooral uit voor degenen die een grote mond opzetten over persvrijheid, democratie, “first amendement”, en meer van die woorden zonder betekenis. Vraag dat maar aan Julian Assange.
In plaats daarvan vond het Israëlisch leger geen betere toenadering dan een aanval op de begrafenisstoet. Richard Medhurst toonde beelden van de aanval. YouTube vindt dat je niet volwassen genoeg bent om de video te bekijken maar het kan wel bij Rokfin op de link hieronder:
