Professor Jeffrey D. Sachs was aanwezig in New York voor de General Assembly van de VN (UNGA 79) die doorging van 10 tot 24 september 2024. Prof. Sachs is een wereldbefaamd econoom, auteur, innovatieve docent en wereldleider op het gebied van duurzame ontwikkeling. Het interview verscheen op de website van The Strategist (https://www.youtube.com/@TheStrategistChannels).
Jeffrey Sachs:
Het is hier de ontmoetingsplaats van de wereld. De openingsdag van het debat op hoog niveau. President Biden sprak net, president Erdogan sprak net, de koning van Jordanië sprak net, president Lula sprak net. Dus, wereldleiders zijn hier. Ze komen bijeen.
Er zijn de afgelopen dagen een aantal belangrijke resoluties geweest. Een daarvan was een resolutie die vermeldt dat, na de beslissing van het Internationale Gerechtshof, de bezetting van de Palestijnse gebieden door Israël illegaal is. De Algemene Vergadering stemde voor concrete stappen en zei dat Israël zich uit die gebieden moet terugtrekken. Maar dit is natuurlijk niet afdwingbaar als het wordt geblokkeerd door de Verenigde Staten of door andere machten.
Dus is hier vandaag veel frustratie bij de aanwezige wereldleiders. Iedereen roept om vrede en die komt niet. Diplomatie slaagt tot nu toe niet. Dat is de realiteit. De Verenigde Staten zijn helaas een groot obstakel voor vrede in het Midden-Oosten. Iedereen, inclusief president Biden, sprak vandaag weer over de nood aan twee staten, Israël en Palestina. Maar toen de staat Palestina als 194e lidstaat tot de VN zou worden toegelaten, spraken alleen de Verenigde Staten er hun veto over uit.
De Verenigde Staten vormen het obstakel voor vrede. Dit is de droevige realiteit waarin we leven. En het is angstaanjagend. De oorlog in het Midden-Oosten is de afgelopen dagen enorm toegenomen, met zware Israëlische bombardementen op Libanon, inclusief Beiroet, inclusief de kustgebieden, die nog nooit eerder zijn gebombardeerd. Vandaag nog meer bombardementen. Duizenden mensen in Libanon, burgers natuurlijk, vluchten voor de Israëlische bommen. Ze vluchten voor een mogelijke dreigende grondinvasie, hoewel daar geen zekerheid over is.
En de oorlog in Oekraïne dreigt ook verder te escaleren. Zelenskyy komt hier proberen de VS mee te slepen in WO3. Ik denk dat het niets minder is dan dat. Dat is wat hij probeert te doen om welke tragische of absurde reden dan ook. Er is geen reden in de normale zin van het woord. We worden geconfronteerd met het echte probleem. De leiders zijn hier en praten over vrede die niet komt.
Toen hij sprak over een tweestaten-oplossing, klonk er applaus in de hele kamer. Er is in principe unanimiteit over dat punt. Behalve dat Israël het praktisch verwerpt, wat volgens het internationaal recht niet hun recht is. Zij hebben geen vetorecht over de Palestijnen.
En dat is wat het Internationale Gerechtshof net ook zei en in principe unaniem toejuicht. Maar de Verenigde Staten hebben in de praktijk Israël gewoon bewapend en de realisatie van de tweestaten-oplossing verhinderd. Dit is het meest fundamentele punt: dat de Israëlische regering – die een volkomen extremistische en gewelddadige regering is – het niet wil. En de Amerikaanse politiek zegt wat je maar wilt. ‘We staan achter je, blijf ons gewoon de rekeningen sturen en we blijven ook het geld sturen en we blijven de bommen sturen’. Dat is de waarheid.
Zelenskyy sprak over de verdediging van Oekraïne en zijn rol daarin. In feite nutteloze taal, gewoon om voortdurende oorlog of escalatie. Ongeveer de helft van de kamer applaudisseerde. Er was applaus, maar het was heel anders. De wereld is daarover verdeeld. Er is een volledig verdeeld standpunt over wat er gaande is. Mijn eigen mening is natuurlijk dat deze oorlog vandaag zou eindigen als Biden zou zeggen wat hij niet zei. Namelijk dat de NATO niet zal uitbreiden en dat de Verenigde Staten de veiligheidsbelangen van Rusland respecteren. En Rusland moet daarom de veiligheidsbelangen van Oekraïne respecteren. Deze oorlog is, naar mijn mening en de mening van John Mearsheimer, de mening van u en van veel van uw gesprekspartners en gasten, een oorlog die de VS grotendeels heel onverstandig hebben uitgekozen. Denken dat we Rusland gewoon zouden kunnen omzeilen, dat kon niet omdat de VS zijn militaire alliantie over de hele wereld wilde blijven uitbreiden, inclusief de grens met Rusland. En Rusland zei nee.
Het was een grote opluchting, want de uitspraken van de Russen zijn heel duidelijk en moeten heel serieus worden genomen: ‘we moeten een escalatie naar een nucleaire oorlog voorkomen’. Dit is het allerbelangrijkste feit op de planeet. We moeten luisteren en niet minachtend zijn als Rusland of China of anderen zeggen: dat is een rode lijn voor ons, verder gaan bedreigt onze veiligheid.
En dan hebben mensen als onze CIA-directeur trouwens schaamteloos gezegd: ‘oh, maak je daar geen zorgen over’. Hij weet het overigens altijd beter. Hij weet het absoluut beter. Dus het feit dat de Verenigde Staten, blijkbaar hebben gezegd dat ze, althans voorlopig, niet akkoord zullen gaan met het gebruik van Amerikaanse technologieën, trackingsystemen en dergelijke, om Oekraïne in staat te stellen raketten te lanceren tot diep in Rusland. We zouden allemaal opgelucht adem moeten halen en gewoon hopen dat Biden, of wie er ook om hem heen is, of wie deze beslissingen ook echt neemt, begrijpt dat we geen spelletje poker spelen met bluffen. We hebben het over het voortbestaan van de wereld.
En als een nucleaire supermacht aan de andere kant, om redenen die volkomen begrijpelijk zijn, zegt: sla ons niet diep in ons territorium, want dat zou een dramatische escalatie en een oorlog rechtstreeks tussen de VS en Rusland betekenen. Want dat kan alleen met de VS. Dat moeten we serieus nemen, heel serieus. Hoe serieus is deze oorlogsmachine van de Verenigde Staten om zich op te winden voor oorlog met China. Er was net een document van de National Assembly voor oorlog met China in 2027. Dit soort gepraat is absoluut ongelooflijk gevaarlijk. We zouden diplomatie moeten gebruiken. We zouden problemen in de Zuid-Chinese Zee moeten oplossen. China wil niet dat de VS de zeeroutes hindert waarlangs China zijn voedsel en energie brengt.
‘En we weten waar de knelpunten zijn, en dat de Amerikaanse marine China kan wurgen, en dat we ons voorbereiden op oorlog in 2027.’ Dit is pure waanzin, weet je.
Ja, ik zou verwachten dat generaals en admiraals hun oorlogsspelletjes spelen. Dat is hun zaak, maar ik zou niet verwachten dat de Amerikaanse regering dit soort gepraat toestaat, want onze zaak is vrede en veiligheid voor het Amerikaanse volk en voor de wereld en het voorkomen van een nucleaire oorlog. En dat doen we nu natuurlijk niet. We hebben een regering die op dit punt al die tijd zwak is geweest. Die niet weet hoe ze de oorlogsmachine in bedwang moet houden.
De president zelf is aan het einde van zijn politieke carrière. Hij is aan het einde van zijn regering. We horen niets van hem, behalve af en toe een toespraak die hij voorleest vanaf de autocue op het podium. Afgezien daarvan horen we veel over oorlog en dat is absoluut roekeloos en gevaarlijk. En wanneer je hoort “maak je geen zorgen … we gaan niet bluffen” en dergelijke, begrijp dan hoe absoluut onverantwoord dit soort gepraat is. We spelen geen pokerspel. We spelen geen Risk-spel. We zitten in een spel waarin we uit elkaars directe omgeving moeten blijven, zodat we geen accidentele of opzettelijke of preventieve nucleaire oorlog uitlokken.
We hebben dit ooit op een heel levendige manier meegemaakt toen de Sovjet-Unie in 1962 besloot om zo’n basis op Cuba te vestigen. Dit waren de meest gespannen dagen in de geschiedenis van de wereld. De Verenigde Staten zeiden dat ze dit nooit zouden accepteren en zich voorbereidden op een wereldoorlog om het te voorkomen. Ik weet niet wat er in het hoofd van deze Amerikaanse leiders omgaat dat ze nu niet kunnen bedenken, zelfs niet voor 10 seconden hoe wij zouden reageren als dingen ons op die manier in de weg zouden gelegd worden.
Wat als China of Rusland zouden zeggen dat ze een militaire basis aan de Rio Grande met Mexico zouden hebben of het idee van zo’n basis op Cuba nieuw leven inblazen. Zouden de Amerikanen dan zeggen: “Okee, dat is prima?” Of als ze zouden zeggen: “Dat vinden we niet leuk”. En de Chinezen zouden dan zeggen: “Het is een open wereld, weet je, het gaat jullie niks aan”. De VS zouden zeggen: “Weet je wat? Het is fundamenteel onze zaak”. Nou, oordeel eens als Rusland zegt dat we jullie raketten en jullie militaire basis niet willen op onze 2100 kilometer lange grens met Oekraïne, weet je wat we dan zeggen? We zeggen letterlijk: “Het gaat jullie niks aan. Het is alleen tussen ons en Oekraïne”. En we zeggen dat met een stalen gezicht. Ofwel zijn deze mensen zo diep cynisch dat ze bereid zijn een nucleaire oorlog tegen ons willen riskeren, ofwel zijn ze volkomen onbekwaam om ook maar een moment na te denken over hoe het voelt aan de andere kant. Maar ze slagen er niet in om ons veilig te houden. Dit is het meest fundamentele punt.
Het belangrijkste punt ter wereld is een kleine ruimte tussen de nucleaire supermachten. De Verenigde Staten “zijn vol enthousiasme om Taiwan te verdedigen” en bewapenen Taiwan. Er is een nieuw pakket van honderden miljoenen dollars voor Taiwan. Miljarden en miljarden gaan er nu in. En dit wordt allemaal als normaal beschouwd. Alsof we ons niet kunnen voorstellen hoe het zou zijn als China Mexico zou gaan bewapenen, zoals ik zei.
Ik zal je een absoluut absurd voorbeeld hiervan vertellen. Een senior diplomaat van een land in het Caribisch gebied, vertelde me dat ze erg boos en bezorgd waren omdat China wilde helpen een ziekenhuis te bouwen op dit eiland. En de Verenigde Staten zeiden: nee hoor. En dit land vroeg me gewoon om mijn mening: is het veilig om een ziekenhuis te bouwen? Zou het kunnen? Zou het verstandig zijn? We praten over militaire bases overal aan China’s grenzen, overal op China’s zeeroutes, en we vragen ons af waarom ze boos zijn? We hebben het over het sturen van enorme hoeveelheden wapens naar Taiwan en we vragen ons af: waarom zijn ze boos daarover. Het is ongelooflijk hoeveel gevaar ons land, onze regering, ons zonder enige reden in brengt. Dat we de onbetwiste nummer één moeten zijn. Dat is het punt van dit alles. Overal. Zelfs in China’s eigen achtertuin moeten we hegemonie hebben. Overal.
Het is de letterlijke doctrine van de Verenigde Staten dat we voorrang moeten hebben, dat we een volledig spectrum aan dominantie moeten hebben – om de terminologie van het ministerie van Defensie te gebruiken – in elke regio van de wereld. In Oost-Azië, in Zuid-Azië, in Centraal-Azië, in Oost-Europa, in Latijns-Amerika, in het Caribisch gebied, overal. Dat is de Amerikaanse doctrine. Alsof we niet veilig kunnen zijn zonder de onbetwiste en onbetwistbare machtscentrale van de wereld te zijn. En op de een of andere manier leeft elk ander land ter wereld zonder iedereen anders te hoeven domineren. Maar voor de Verenigde Staten kunnen we niet eens veilig zijn als we dat niet doen. Maar dat is natuurlijk de paradox. Als we zeggen dat we overal dominant zijn, dan bedreigen we landen overal. We bedreigen elk land dat groot genoeg is voor de Verenigde Staten om te zeggen: je bent te groot, je bent onze bedreiging, je bent een vijand, en zo gedragen we ons.
We kunnen vrede niet als antwoord nemen. Eigenlijk kunnen we alleen onderdanigheid als antwoord nemen. Het doel is om nummer één te zijn, onbetwist, en erkend als nummer één.
En trouwens, in het klein is dit precies de situatie in Israël. Israël probeert niet in vrede te leven met zijn buren. Israël probeert zijn buurt binnen te stormen. ‘Wij zijn de regionale macht, we hebben kernwapens, we kunnen jullie verslaan, we kunnen jullie bombarderen. We kunnen jullie leiders vermoorden. We kunnen straffeloos handelen. Jullie moeten bang voor ons zijn’. En wat zo provocerend is, de andere kant is niet bang voor hen, de andere kant vecht tegen hen. En wat Israël wil, is geen vrede. Het wil dominantie en het wil gevreesd worden. En zo is de VS op wereldschaal. Kijk naar ons militaire netwerk. Wat voor land ter wereld heeft militaire bases in 80 landen?
Honderden miljarden dollars werden uitgegeven alsof we daar geen betere dingen mee konden doen. Welk ander land ter wereld … ik bedoel, het enige land dat er ook maar enigszins bij in de buurt komt, is onze leraar en mentor en voorganger in wereldwijde hegemonie als aspiraties, en dat was het Britse Rijk. Kijk wat het hen heeft opgeleverd. Het is geen geweldige manier om de veiligheid te bevorderen.
De belangrijkste taak van een Amerikaanse president is om de oorlogsmachine te stoppen. Als je het een generaal vraagt, is het antwoord altijd: ‘Escaleren, we kunnen winnen, meneer de president, we kunnen winnen, we kunnen domineren’. Dat is hun taak. Maar we zouden diplomaten moeten hebben die een heel andere taak hebben. We hebben op dit moment een extreem zwakke diplomatieke kant, bijna niet-bestaand. De oorlogsmachine domineert de president. De Verenigde Staten zijn niet sterk genoeg geweest om dit onder controle te houden. Daarom hebben we woedende oorlogen in twee zones en heel waarschijnlijk een derde waar we op volle toeren draaien. Dus ja, we sturen meer troepen. De oorlog breidt zich uit. Israël heeft ons om de vinger. We lijken geen nee te kunnen zeggen tegen Netanyahu. Zeker niet voor de verkiezingen. Iedereen is bang of op zoek naar geld. Of bang om gezien te worden als niet 100% voorstander van welke verwoesting Israël op dit moment ook aanricht.
Dus, dit is de zwakte van deze regering. Ik heb veel beweging opgemerkt in de richting van de staat Palestina die echt het pad naar vrede wordt. Er is veel diplomatieke beweging ondanks de Verenigde Staten, nu we een pad naar vrede nodig hebben. De Verenigde Staten, iedereen hoopt of vermoedt dat wanneer de hele wereld zo duidelijk is over de oplossing, de Verenigde Staten uiteindelijk zullen stoppen met het promoten van oorlog en daadwerkelijk aan de kant van de vrede gaan staan.
Boobytraps tegen burgers
Er is een conventie van de Verenigde Naties tegen boobytraps, precies de soort dingen die [bij de recente aanslagen] gebruikt werden. Dit was een terroristische aanval. Blijkbaar was het vooral een aanval op de burgerarbeiders van Hezbollah die deze piepers gebruiken. Niet tegen de militaire troepen, zoals is besproken. Ik weet niet zeker of dat het geval is, maar dat is wat ik hoor.
Mensen zouden trouwens moeten begrijpen wat deze verwondingen zijn. De pager piepte, mensen keken in de pager en toen werden hun ogen eruit geblazen. Dit is een van de grootste verwondingen die hieruit voortkwam. Het verlies van ogen door deze exploderende apparaten terwijl mensen naar hun pagina’s keken die vervolgens explodeerden. En het zijn vrouwen, het zijn kinderen, het zijn mensen op de markt, het zijn gezondheidswerkers, het zijn mensen die niet betrokken zijn.
Dit was een terroristische aanslag, wat ook aantoonde dat je er vrij zeker van moet zijn dat de CIA er direct bij betrokken was of er alles van wist. Dit was niet alleen in de strijd met het internationale recht, maar ook met het expliciete internationale recht over boobytrap-apparaten en absoluut een terroristische aanslag. Maar het laat ook zien hoe onze toeleveringsketens absoluut worden omgekocht door westerse inlichtingendiensten. Israël doet het, de Verenigde Staten doen het. Wij wijzen China aan, maar wij zijn degenen die deze misstanden uitvoeren. Kijk, wij zijn betrokken bij alles wat Israël doet en of we zijn nu direct betrokken bij elke stap. Wij zijn betrokken bij de financiering van de hele operatie, we zijn elke dag betrokken bij het mogelijk maken van de hele operatie.
Toen Israël, Groot-Brittannië en Frankrijk in 1956 besloten het Suezkanaal militair over te nemen, zei Eisenhower tegen hen: dat kan niet. Jij stopt. En er zijn andere gelegenheden geweest waarbij een sterke president tegen Israël zei: stop ermee. Dat is eigenlijk de taak van de Amerikaanse president. Want als je, zoals ik altijd blijf herhalen, een biljoen dollar hebt geïnvesteerd in de oorlogsmachine, geloof me, die draait altijd op volle toeren en generaals hebben altijd geweldige ideeën.
Maar Oekraïne en Israël en anderen willen die miljard dollar oorlogsmachine gebruiken. En dan komen ze vertellen dat we ons geen zorgen hoeven te maken over een derde wereldoorlog. Het is gewoonweg onvoorstelbaar dat een van hen volledig verwoestend kan zijn.
Israël wil ons in een oorlog met Iran storten. Iran heeft een zeer nauwe veiligheidsregeling met Rusland. Dat is een pad naar een derde wereldoorlog.
Zelenskyy maakt er geen geheim van. Hij wil dat de NATO direct betrokken is bij de oorlog. Dat is de derde wereldoorlog.
Maak uw keuze en beide landen zijn even onverantwoordelijk omdat ze allebei denken dat ze hun hand op de Amerikaanse oorlogsmachine hebben.
En nogmaals, de president van de Verenigde Staten heeft de taak om te zeggen: sorry, nee, dat heb je niet. Wij hebben onze veiligheid. We willen niet in een derde wereldoorlog terechtkomen. Je krijgt trouwens het gevoel dat Biden dit op een zwakke manier probeert te zeggen. Dus ja, misschien zegt hij: gebruik onze raketsystemen en technologie niet om diep in Rusland aan te vallen. Val geen kernenergie-installaties aan.
Misschien tegen Israël zeggen, zoals de afgelopen dagen in de pers is gemeld: “Ga niet in oorlog met Hezbollah”. Maar werkt het? Nee. Dat is de vraag naar de effectiviteit van het Amerikaanse presidentschap versus de lobby’s, versus de eindeloos domme en onwetende oorlogspraatjes van Congresleden die op de winst zitten van het militair-industriële complex of van de Israël-lobby, of van welke andere lobby dan ook die erop aandringt om Amerika’s oorlogsmachine te gebruiken voor hun eigen beperkte voordelen.
Maar dit is, geloof me, werk voor volwassenen en die moeten we hier toch ergens hebben. We krijgen een pak leugens, onjuiste verklaringen, verkeerde voorstellingen van de geschiedenis. Biden was als vicepresident betrokken bij de omverwerping van de Oekraïense regering in 2014. Dat is het begin van de oorlog. Natuurlijk willen ze daar niet over praten. Het idee dat Poetins oorlog is mislukt of dat Poetin Oekraïne wilde overnemen is volstrekt absurd voor iedereen die meer volgt dan de propaganda van de Amerikaanse regering.
Wat Poetin heeft gewild is dat de NATO niet uitbreidt naar Oekraïne en dat Oekraïne de Minsk 2-overeenkomst nakomt die werd onderhandeld tussen Oekraïne en de regio’s van Oost-Oekraïne over autonomie voor die etnisch Russische regio’s. Dat waren Poetins twee eisen. Die werden in maart 2022 overeengekomen. En toen verbraken de Verenigde Staten het akkoord. Wat president Biden daar zei, is dus niet waar. Punt. Het is een verkeerde voorstelling van zaken die een oorlog mogelijk heeft gemaakt die ons dichter bij een nucleaire oorlog brengt.
We hebben de waarheid nodig. We moeten de geschiedenis kennen en begrijpen hoe deze oorlog moet veilig kan beëindigd worden.