Op 19 februari 2023 kreeg Washington DC de woede van duizenden burgers tegen de oorlogsverslaafden over zich heen. Eén conclusie: materiële rijkdom maakt doof en blind, geestelijke rijkdom opent ogen en oren.
“Wie controle zoekt over anderen, heeft de controle over zichzelf verloren”
Jos Nijsten
Chris Hedges, oorlogsverslaggever, getuigt in zijn speech wat oorlog hem leerde:
(English – original – https://www.youtube.com/watch?v=lZOLtFjfFv4)
“Afgoderij is de oerzonde waaruit alle andere zonden voortkomen. Afgoden verleiden ons om goden te worden. Ze eisen de opoffering van anderen in de waanzinnige zoektocht naar rijkdom, roem of macht. Maar het idool eindigt altijd met de eis tot zelfopoffering, waardoor we omkomen op de met bloed doordrenkte altaren die we voor anderen hebben opgericht.
Want rijken worden niet vermoord, ze plegen zelfmoord aan de voeten van de afgoden die hen omringen.
We zijn hier vandaag om de niet-gekozen, onverantwoordelijke hogepriesters van het imperium aan de kaak te stellen, die de lichamen van miljoenen slachtoffers, samen met biljoenen van onze nationale rijkdom, naar de ingewanden van onze eigen versie van de Kanaänitische afgod Moloch leiden. De politieke klasse, de media, de amusementsindustrie, de financiers en zelfs religieuze instellingen jagen als wolven op het bloed van moslims of Russen of Chinezen, of wie het idool ook heeft gedemoniseerd als onwaardig voor het leven.
Er waren geen rationele doelen in de oorlogen in Irak, Afghanistan, Syrië, Libië en Somalië. Die zijn er niet in Oekraïne. Permanente oorlog en industriële slachtingen hebben hun eigen rechtvaardiging. Lockheed Martin, Raytheon, General Dynamics, Boeing en Northrop Grumman maken miljarden dollars winst. De enorme uitgaven die door het Pentagon worden geëist, zijn heilig. De kliek van oorlogszuchtige experts, diplomaten en technocraten, die zelfvoldaan de verantwoordelijkheid ontwijken voor de reeks militaire rampen die ze orkestreren, is veelvoudig, beweegt behendig mee met de politieke getijden, gaat van de Republikeinse Partij naar de Democratische Partij en dan weer terug, muterend van koude krijgers tot neocons tot liberale interventionisten. Julien Benda noemde deze hovelingen aan de macht “de selfmade barbaren van de intelligentsia.”
Deze pooiers van de oorlog zien de lijken van hun slachtoffers niet. Ik heb ze gezien, inclusief kinderen. Elk levenloos lichaam waar ik als verslaggever bij stond in Guatemala, El Salvador, Nicaragua, Palestina, Irak, Soedan, Jemen, Bosnië of Kosovo, maand na maand, jaar na jaar, legde hun morele bankroet, intellectuele oneerlijkheid, zieke bloeddorst en waanvoorstellingen bloot.
Het zijn marionetten van het Pentagon, een staat binnen een staat, en de wapenfabrikanten die hun denktanks rijkelijk financieren: “Project for the New American Century”, “Foreign Policy Initiative”, “American Enterprise Institute”, “Center for a New American Security”, “Institute for the Study of War”, “Atlantic Council” en “Brookings Institute”. Net als een gemuteerde stam van een antibioticaresistente bacterie, kunnen ze niet worden overwonnen. Het maakt niet uit hoe fout ze zijn, hoe absurd hun theorieën over werelddominantie zijn, hoe vaak ze liegen of andere culturen en samenlevingen als onbeschaafd bestempelen of hoeveel ze ter dood veroordelen. Het zijn onbeweeglijke rekwisieten, parasieten die zijn uitgebraakt in de laatste dagen van alle rijken, klaar om ons de volgende deugdzame oorlog te verkopen tegen degene waarvan ze hebben besloten dat het de nieuwe Hitler is. De kaart verandert. Het spel is hetzelfde.
Heb medelijden met onze profeten, zij die door het desolate landschap zwerven en roepen in de duisternis. Heb medelijden met Julian Assange, die een slow-motion executie ondergaat in een streng beveiligde gevangenis in Londen. Hij beging de fatale zonde tegen het imperium. Hij legde de misdaden ervan bloot, de machinerie van de dood, de morele verdorvenheid ervan. Een samenleving die het vermogen om de waarheid te spreken verbiedt, dooft het vermogen om in gerechtigheid te leven.
Sommigen hier vandaag beschouwen zichzelf misschien als radicalen, misschien zelfs als revolutionairen. Maar wat we van het politieke spectrum eisen, is in feite conservatief: het herstel van de rechtsstaat. Het is heel eenvoudig. Het zou in een functionerende republiek niet opruiend moeten zijn. Maar in waarheid leven in een despotisch systeem, een systeem dat de politieke filosoof Sheldon Wolin ‘omgekeerd totalitarisme’ noemde, is subversief. De architecten van het imperialisme, de oorlogsgeleerden, de door het bedrijfsleven gecontroleerde wetgevende, gerechtelijke en uitvoerende takken van de regering en hun onderdanige spreekbuizen in de media en de academische wereld, zijn onwettig. Zeg deze simpele waarheid en je wordt verbannen naar de marge, zoals velen van ons zijn geweest. Bewijs deze waarheid, zoals Julian deed, en je wordt gekruisigd.
“Rode Rosa is nu ook verdwenen…” Bertolt Brecht schreef over de vermoorde socialiste Rosa Luxemburg. “Ze vertelde de armen waar het leven over gaat, en dus hebben de rijken haar geëlimineerd.”
We hebben een staatsgreep ondergaan, waarbij de arme en werkende mannen en vrouwen, van wie de helft geen 400 dollar heeft om noodkosten te dekken, tot chronische instabiliteit worden teruggebracht. Werkloosheid en voedselonzekerheid zijn endemisch. Onze gemeenschappen en steden zijn verlaten. Oorlog, financiële speculatie, constant toezicht en gemilitariseerde politie die functioneert als interne bezettingslegers zijn de enige echte zorgen van de staat.
Zelfs “Habeas Corpus” (*) bestaat niet meer. Wij, als burgers, zijn goederen voor zakelijke machtssystemen, gebruikt en weggegooid. En de eindeloze oorlogen die we in het buitenland voeren, hebben de oorlogen voortgebracht die we thuis voeren. De studenten aan wie ik lesgeef in het gevangenissysteem van New Jersey, zijn zich daar terdege bewust van.
Alle rijken sterven in dezelfde daad van zelfverbranding. De tirannie die het Atheense rijk aan anderen oplegde, merkte Thucydides op in zijn geschiedenis van de Peloponnesos-oorlog, legde het zichzelf uiteindelijk op.
Terugvechten is de hand reiken aan de zwakken, het is hulp bieden aan de onderdrukten, de planeet redden van ecocide, het afkeuren van nationale en internationale misdaden van de heersende klasse, gerechtigheid eisen, in waarheid leven, de opgedrongen beelden vernietigen.
De machthebbers moeten onze toorn voelen, onze voortdurende daden van geweldloosheid, onze burgerlijke ongehoorzaamheid, de sociale en politieke ontwrichting. Georganiseerde kracht van onderaf is de enige kracht die ons kan redden.
Politiek is een spel van angst. Het is onze plicht om de machthebbers heel erg bang te maken. De heersende oligarchie heeft ons in haar dodelijke greep. Het kan niet worden hervormd. Het verdoezelt en vervalst de waarheid. Het is op een maniakale zoektocht om zijn obscene rijkdom en ongecontroleerde macht te vergroten. Het dwingt ons te knielen voor zijn valse goden. En dus, om de Hartenkoningin te citeren, metaforisch natuurlijk, zeg ik: “Haal hun kop eraf!”
Chris Hedges in Washington DC op 19 februari 2023.
(*) https://nl.wikipedia.org/wiki/Habeas_corpus
(foto intro: De heilige drievuldigheid: AZOV-NATO-NAZI)