(English version in the links below). De rijkste man ter wereld heeft een van de populairste sociale-mediaplatforms ter wereld gekocht. Elon Musk, CEO van Tesla, is momenteel ongeveer $ 210 miljard waard, en in november 2021 was dat bijna $ 300 miljard – een ongehoord bedrag voor één enkel individu in de menselijke geschiedenis. Niet alleen is zijn rijkdom een slecht voorteken voor de democratie, gezien de financiële invloed die hij heeft op de politiek, maar zijn overname van een machtig opinieplatform als Twitter, versterkt ook zijn macht.
Om zijn geld in perspectief te plaatsen: als Musk elke Twitter-gebruiker 800 dollar zou willen schenken (aangezien Twitter ongeveer 238 miljoen regelmatige gebruikers heeft), zou hij nog steeds circa 20 miljard dollar over hebben om mee te spelen. Musk’s hebzucht is het belangrijkste punt om in gedachten te houden voor wie probeert te voorspellen wat het betekent dat Twitter zijn bezit is.
Musk heeft op slimme wijze zijn reputatie van ‘genie’ opgebouwd. Maar zijn privéteksten tijdens de Twitter-deal onderhandelingen, onlangs onthuld in gerechtelijke documenten tijdens juridisch gekibbel over de verkoop, schetsen een beeld van een simpele geest die niet in staat is om zijn overvloed te verwerken. Zijn idee van “plezier” is “enorme hoeveelheden geld” hebben om mee te spelen.
En hij heeft een buitensporige mening over zichzelf. Miljardairs zoals Musk zien zichzelf als de enigen die in staat zijn om grootsheid in de wereld te ontketenen. In zijn brief aan de Twitter-leiding zei hij: “Twitter heeft een buitengewoon potentieel, ik zal het ontgrendelen.” Dergelijke overmoed is alleen natuurlijk wanneer men over meer financiële macht beschikt dan het menselijk brein aankan.
Musk is ook bedreven in het cultiveren van een reputatie voor het hebben van een puristische benadering van vrijheid van meningsuiting en het afleiden van de aandacht van zijn rijkdom. Voormalig president Donald Trump, die herhaaldelijk de normen van Twitter schond voordat hij uiteindelijk werd verbannen, zei dat hij “erg blij is dat Twitter nu in gezonde handen is”. Er wordt inderdaad volop gespeculeerd dat Musk het account van Trump zal herstellen.
Maar Nora Benavidez, senior-adviseur en directeur van Digital Justice and Civil Rights bij Free Press, zei eerder dit jaar in een interview dat Musk niet zozeer een absolutist van de vrijheid van meningsuiting is, maar dat hij “een soort toekomstige CEO is van Twitter-waar-alles-kan.”
Ze voegt eraan toe: “Ik denk dat die visie er een is waarin hij de illusie heeft dat het modereren van de inhoud op sociale media gewoon vanzelf zal gebeuren. Maar het gebeurt niet door magie alleen. Er moeten vangrails zijn.”
De vangrails die Twitter tot nu toe heeft gehad, werkten niet goed genoeg. Het kostte het bedrijf vier jaar van gewelddadige en opruiende tweets van Trump en een grootschalige aanval op het Capitool om hem eindelijk van het platform te weren. In de week nadat Trump en verschillende van zijn bondgenoten waren verbannen, daalde de desinformatie op het platform met maar liefst 73 procent.
Twitter stelde de ban op de tweets van Trump alleen uit omdat winst maken het belangrijkste doel is, en niet de bevordering van de vrijheid van meningsuiting. Dit is ook het doel van Musk, en alle aanwijzingen suggereren dat hij die vrijheid zal verzwakken, niet versterken. Volgens Benavidez: “Musk lijkt niet in staat om na te denken over de manier waarop Twitter op de een of andere manier een open en vrij forum zal zijn en dat dit geleidelijk aan en heel omzichtig moet gebeuren via een betere moderatie en handhaving van de service van het bedrijf.”
In plaats daarvan bevatten zijn plannen ideeën zoals gebruikers 20 dollar per maand te vragen om een verificatiebadge naast hun naam te hebben. Dat is een duidelijke knipoog naar zijn wereldbeeld waarin geld zou moeten bepalen wat waar is of wie de macht heeft. Benavidez legt uit dat “omdat het hun winst heeft opgedreven dat bedrijven zoals Twitter aanzetten tot de meest opruiende inhoud”, zoals de tweets van voormalig Twitter-gebruiker Trump en zijn soortgenoten aanzetten tot geweld en de promotie van complottheorieën.
Er staat veel op het spel aangezien Twitter een sterke invloed heeft op het politieke discours. Black Twitter, een van de belangrijkste fenomenen die uit sociale media naar voren komen, is bijvoorbeeld een losjes georganiseerde gemeenschap van duizenden vocale zwarte commentatoren die het platform gebruiken om krachtige en kernachtige meningen te geven over sociale en raciale rechtvaardigheid, popcultuur, electorale politiek, en meer. Black Twitter speelde een cruciale rol bij het organiseren en verspreiden van nieuws over protesten tijdens de opstand van 2020 die werden aangewakkerd door de moord op George Floyd door de politie van Minneapolis.
Maar de dagen na Musk’s aankoop van Twitter kwamen duizenden anonieme met racistische inhoud waar woorden als ‘neger’ niet geschuwd werden, waardoor leden van Black Twitter verbijsterd en getraumatiseerd achterbleven. Yoel Roth, het hoofd van veiligheid en integriteit van het bedrijf – die blijkbaar nog steeds zijn baan behoudt – tweette dat “meer dan 50.000 tweets die herhaaldelijk over de schreef gingen, afkomstig waren van slechts 300 accounts”, wat suggereert dat dit een georganiseerde en gecoördineerde aanval was.
Of Musk’s overname van Twitter daadwerkelijk zal slagen om de rijkste man uit de geschiedenis nog rijker te maken door de welkomstmat voor racistische trollen uit te rollen, is niet duidelijk. Talloze beroemdheden met grote aanhang hebben hun Twitter-accounts al gesloten. Shonda Rhimes, de populairste Black TV-showrunner van Hollywood, plaatste haar laatste tweet en zei: “Niet te willen rondhangen voor wat Elon van plan is. Salut.”
Twitter heeft ook invloed op de journalistiek. Volgens een onderzoek van Pew Research gebruikt 94 procent van alle journalisten in de VS Twitter in hun werk. Jongere journalisten geven er het meest de voorkeur aan van alle leeftijdsgroepen. Journalisten die verslag doen van de auto-industrie maken zich zorgen of kritiek op Tesla op het platform zal worden getolereerd. En Reporters Zonder Grenzen waarschuwde Musk dat “Journalistiek geen nevenslachtoffer mag zijn” van zijn management.
Desinformatie en wantrouwen in de overheid leiden tot apathie en een verzwakking van de democratie. Dit is goed voor miljardairs zoals Musk, die heel duidelijk heeft gemaakt dat hij fel gekant is tegen een vermogensbelasting van het soort dat de Democraten steunen. Hij heeft inderdaad zijn onbelaste vermogen gebruikt om het platform te kopen. Als Twitter in staat is de publieke opinie te beïnvloeden om anti-belastingpolitici te helpen kiezen, waarom zou Musk die strategie dan niet volgen?
Musk heeft duidelijk gemaakt dat hij geen hands-off eigenaar zal zijn. Hij bevestigde dat zodra de deal was voltrokken door de topmanagers van Twitter en het hele bestuur te ontslaan. Als particulier bedrijf zal Twitter nu verantwoording afleggen aan Musk en zijn ondergeschikten, niet aan de aandeelhouders.
Benavidez vat een van de belangrijkste lessen samen die de aankoop van Musk biedt: “Het kan niet zo zijn dat dit bedrijf of dat bedrijf eigendom is van en naar de gril van een enkele persoon die zich misschien verveelt en een zijproject wil aannemen.”
Sonali Kolhatkar voor CounterPunch.org – Dit artikel is geproduceerd door Economy for All, een project van het Independent Media Institute. Nederlandse bewerking CannaclopediaNieuws.com.
Sonali Kolhatkar is de oprichter, gastheer en uitvoerend producent van “Rising Up With Sonali”, een televisie- en radioprogramma dat wordt uitgezonden op Free Speech TV (Dish Network, DirecTV, Roku) en Pacifica-stations KPFK, KPFA en gelieerde ondernemingen.
Alan MacLeod schreef voor Mint Press News volgende impressie over de nieuwe Twitterbaas:
Elon Musk is geen afvallige buitenstaander – hij is een grote Pentagon-contractant. Met een geschat vermogen van 230 miljard dollar, meer dan twee keer het bruto binnenlands product van Oekraïne, kreeg hij veel positieve publiciteit voor het doneren van duizenden Starlink-terminals aan het land, waardoor de mensen weer online kunnen komen nadat in een groot deel van het land het internet was platgelegd.
Starlink is een internetdienst waarmee mensen met terminals verbinding kunnen maken met een van de meer dan 2.400 kleine satellieten in een lage baan om de aarde. Veel van die satellieten werden gelanceerd door Musk’s SpaceX-technologiebedrijf. Al snel bleek echter dat er veel meer aan de hand is dan op het eerste gezicht lijkt met de buitengewone “donatie” van Musk.
In feite betaalde de Amerikaanse regering stiekem de kosten van SpaceX om hun informatie naar het oorlogsgebied te sturen. Het is bekend dat USAID – een anti-opstandsorganisatie van de overheid die regelmatig heeft gefunctioneerd als organisatie voor regimeverandering – het geld heeft gestort om ten minste 1330 van de terminals te kopen en te leveren.
Starlink is geen oplossing voor de massamarkt. Elke terminal – die in feite een kleine, draagbare schotelantenne is – heeft een duidelijk beperkt bereik en is alleen nuttig in uiterst lokale situaties. Mykhailo Fedorov, de Oekraïense minister van digitale transformatie, schatte dat de 10.000 Starlink-terminals ongeveer 150.000 mensen in staat stelden om online te blijven. Zo’n klein aantal mogelijke gebruikers van het apparaat, doet de wenkbrauwen fronsen. Wie is belangrijk genoeg om zo’n apparaat te krijgen? Zeker alleen hoogwaardige individuen zoals spionnen of militaire agenten. Dat de Starlinks een militair doel dienen, is nu meer dan duidelijk.
Sterker nog, in een kwestie van weken is Starlink een hoeksteen van het Oekraïense leger geworden, waardoor het Russische troepen kan blijven aanvallen via drones en andere hightechmachines die afhankelijk zijn van een internetverbinding. Een functionaris vertelde The Times of London dat hij Starlink “moet” gebruiken om vijandelijke troepen te viseren via thermische beeldvorming.
“Starlink heeft de oorlog in het voordeel van Oekraïne veranderd. Rusland deed zijn uiterste best om al onze communicatie te verhinderen. Nu kunnen ze dat niet. Starlink werkt onder Katyusha-vuur, onder artillerievuur. Het werkt zelfs in Mariupol”, vertelde een Oekraïense soldaat aan journalist David Patrikarakos. Het vermelden van Mariupol verwijst naar de beruchte nazi-groep, het Azov-bataljon, die naar verluidt ook de technologie van Musk heeft gebruikt. Zelfs in een ondergrondse grot onder de staalfabriek van Mariupol konden Azov-jagers toegang krijgen tot internet en communiceren met de buitenwereld, zelfs video-interviews doen vanuit de underground.
In 2015 probeerde het Congres een clausule toe te voegen aan de Amerikaanse militaire hulp voor Oekraïne, waarin werd bepaald dat er geen steun naar Azov kon gaan vanwege hun politieke ideologie. Dat amendement werd later verwijderd in opdracht van het Pentagon.
Dave Tremper, directeur van Electronic Warfare bij het Pentagon, zong de lof van SpaceX. “Hoe ze dat deden [het online houden van Oekraïense troepen] was voor mij oogstrelend”, zei hij, eraan toevoegend dat het Amerikaanse leger in de toekomst “die technologie moet kunnen bezitten.”
Een dergelijke verklaring zal ongetwijfeld de aandacht trekken van de SpaceX-chefs, die lang hebben geprofiteerd van hun lucratieve relatie met het Amerikaanse leger. SpaceX vertrouwt grotendeels op overheidscontracten, er is bijna geen civiele vraag naar veel van zijn producten, vooral dan van de lanceersystemen.
Het bedrijf van Musk heeft miljarden dollars aan contracten gekregen om spionagesatellieten te lanceren voor drone-oorlogsvoering en ander militair gebruik. In 2018 werd SpaceX bijvoorbeeld gekozen om een Lockheed Martin GPS-systeem van $ 500 miljoen in een baan om de aarde te brengen. Terwijl woordvoerders van de luchtmacht de civiele voordelen van de lancering uitspeelden, zoals een grotere nauwkeurigheid voor GPS-apparaten, is het duidelijk dat deze apparaten een sleutelrol spelen in wereldwijde bewaking en aanhoudende drone-oorlogen.
SpaceX heeft ook contracten met de luchtmacht om zijn commandosatelliet in een baan om de aarde te brengen, met de Space Development Agency om volgapparatuur de ruimte in te sturen en met het National Reconnaissance Office (NRO) om zijn spionagesatellieten te lanceren. Deze satellieten worden gebruikt door de grote vijf bewakingsinstanties, inclusief de CIA en de NSA.
Dus in de wereld van vandaag, waar zoveel informatie en doelen worden verzameld via satelliettechnologie, is SpaceX net zo belangrijk geworden voor de Amerikaanse oorlogsmachine als meer bekende bedrijven zoals Lockheed Martin en Boeing. Zonder het bedrijf van Musk zouden de VS niet in staat zijn om zo’n invasief programma van spionage en drone-oorlogsvoering over de hele wereld uit te voeren.
Musks’ manier van denken bleek al op 25 juli 2020 toen iemand twitterde: “Je weet dat het niet in het belang was van de mensen dat de Amerikaanse regering een poging tot staatsgreep organiseerde tegen Evo Morales in Bolivia, zodat jij daar het lithium [noodzakelijk voor de autobatterijen] daar zou kunnen halen.”
Elon Musk antwoordde: “We zullen een coup plegen waar we willen! Leer er maar mee leven!”
Tesla profiteert enorm van overheidsuitgaven, voornamelijk door CO2-credits aan andere bedrijven te verkopen. Door koolstofkredieten te verkopen, heeft Tesla een marktkapitalisatie die veel hoger is dan die van autofabrikanten die veel meer voertuigen verkopen dan Tesla. Tesla heeft ook geprofiteerd van bijna 1,3 miljard dollar aan belastingverminderingen en belastingvoordelen uit verschillende Amerikaanse staten. Ondertussen betaalde Elon Musk tussen 2015 en 2018 minder dan zeventigduizend dollar aan federale inkomstenbelastingen.
Terwijl de 50-jarige zakenman zichzelf presenteert als een buitenbeentje in de wetenschap – een act die hem talloze fans over de hele wereld heeft opgeleverd – laat een nadere inspectie van zijn carrière zien dat hij zijn fortuin op een andere manier verdiende. Eerst door rijk geboren te worden, dan door groot te worden als een dotcom-miljardair, en ten slotte, zoals zoveel anderen, door te eten uit de enorme overheidstrog.
Misschien nog serieuzer, de samenwerking van SpaceX met zowel het leger als de nationale veiligheidsstaat (zie hoger), markeert het als een belangrijk radertje in de machine van het Amerikaanse imperium, waardoor Washington kan spioneren, bombarderen of een staatsgreep plegen tegen wie het maar wil. Het is om deze reden dat zoveel van de hysterie, zowel positief als negatief, over Musks aankoop van Twitter, misplaatst is. Elon Musk gaat Twitter niet redden of vernietigen, want hij is geen kruistochtrebel die het establishment uitdaagt: hij maakt er integraal deel van uit.
Elon Musk’s voorgestelde overname van Twitter heeft onder professionele commentatoren heel wat stof doen opwaaien.
“Musk is de verkeerde leider voor de vitale missie van Twitter”, las een kop van Bloomberg [Eigendom van miljardair Michael Bloomberg]. Het netwerk drong er ook op aan: “Niets in de staat van dienst van de CEO van Tesla suggereert dat hij een zorgvuldige beheerder zal zijn van een belangrijk media-eigendom.”
“Elon Musk is de laatste persoon die Twitter zou moeten overnemen”, schreef Max Boot in The Washington Post [Eigendom van miljardair Jeff Bezos], waarin hij uitlegde dat “hij (Musk) lijkt te geloven dat op sociale media alles mag. Er is meer moderatie van de inhoud nodig, niet minder.”
De ironie van de media van Michael Bloomberg en Jeff Bezos die waarschuwden voor de gevaren van het toestaan van een miljardair-oligarch om onze media te controleren, werd nauwelijks opgemerkt.
Daar komt nog bij dat een groot aantal beroemdheden publiekelijk het sociale-media-platform verlieten uit protest tegen de voorgestelde aankoop van $ 44 miljard. Dit leek voor veel mensen met een vrije meningsuiting alleen maar te bevestigen dat de Zuid-Afrikaanse miljardair een afvallige buitenstaander was met een missie om het internet te redden van de autoritaire elitecontrole (ondanks het feit dat hij geld leent van de regeringen van Qatar en Saoedi-Arabië om dit te doen).
Musk heeft bewust dit beeld van zichzelf gecultiveerd: een echte Tony Stark-figuur die voor zichzelf denkt en geen deel uitmaakt van de gevestigde orde. Maar achter deze zorgvuldig geconstrueerde façade is Musk nauw verbonden met de Amerikaanse nationale veiligheidsstaat en dient hij als een van zijn belangrijkste zakenpartners.
Bronnen:
- https://www.counterpunch.org/2022/11/04/elon-musk-plans-to-profit-from-twitter-not-create-a-town-square-for-global-democracy/
- https://www.youtube.com/watch?v=8w14RzNErdE
- https://www.midwesternmarx.com/articles/elon-musk-is-not-a-renegade-outsider-hes-a-massive-pentagon-contractor-by-alan-macleod
- https://www.youtube.com/user/MintPressNews/featured
Auteur Alan MacLeod is senior stafschrijver voor MintPress News. Na zijn promotie in 2017 publiceerde hij twee boeken:
- Bad News From Venezuela: Twenty Years of Fake News and Misreporting and Propaganda in the Information Age: Still Manufacturing Consent, evenals een aantal academische artikelen.
- Hij heeft ook bijgedragen aan FAIR.org, The Guardian, Salon, The Grayzone, Jacobin Magazine en Common Dreams.
Video Zimbabwe: Zimbabwe has the world’s second-largest platinum reserves after South Africa, as well as large deposits of lithium, coal, gold, diamonds, chrome and nickel. (Image courtesy of Human Rights Watch)