In deel 1 ging de aandacht vooral naar de patenten op levende organismen. Om te verhinderen dat het plebs zelf zaden selecteert en gebruikt voor de voortplanting, worden de zaden opgesloten in zaadbanken. Enkel de commercieel interessante zaden worden vernieuwd, de rest wordt wel mee opgesloten maar niet gecommercialiseerd en zijn dus gedoemd om te verdwijnen. Hoeveel van de duizenden tomatenvariëteiten komen in de handel terecht? Eén procent? Of minder? Hamburgers smaken overal hetzelfde, ketchup ook. Idem voor de media, die schrijven overal dezelfde verhalen, overgenomen uit vijf of zes persbureaus. Duizenden andere media komen niet aan bod want ze zijn commercieel niet interessant. Informatief, objectief, of niet. Alleen het financiële aspect telt.
In de ‘oude doos’ zat dit verhaal over de cannabiszaden.
Hassan, de Oude
Jaren geleden heerste in het koninkrijk Marokko hongersnood. De koning, Hassan, de Oude, een goedhartig man, kon niet langer toezien hoe zijn volk verzwakte. Van de ooit zo gezonde veestapel bleven nog de sterkste, maar ook deze dieren waren nog juist vel over been. De honger bracht onenigheid, rellen en opstand onder het volk, te veel onnodige slachtoffers.
Het was toen dat Hassan zijn gezanten uitzond naar alle hoeken van de wereld. Wijd en zijd zouden zij reizen, op zoek naar de gepaste oplossing voor de hongersnood. Eén voor één kwamen de gezanten terug van hun reis en presenteerden hun ontdekkingen. Maar niets zou het volk van Marokko vrijwaren van honger. Tot op een dag de gezant uit het oosten weer thuiskwam met een karavaan beladen. In het paleis van Hassan, de Oude aangekomen, gaf hij de koning een kunstig bewerkte kist, alsof het een schatkist betrof beladen met goud en diamanten. De koning opende de kist en deze was gevuld met het kostbaarste zaad.
En toen liet de gezant de karavaan aan de koning voorbijgaan en vertelde: ‘Deze kameel is beladen met de prachtigste stoffen, gemaakt van de stam van de plant’. ‘Deze kameel is beladen met het fijnste papier, gemaakt van de pulp van dezelfde plant’. ‘Deze kameel is beladen met de lekkerste kruiden en koeken, gemaakt van het zaad van de toppen van de plant’. Toen haalde de gezant een doosje uit zijn binnenzak en zei: ‘En dit is de beste medicijn, gemaakt van diezelfde plant’.
En toen Hassan, de Oude dit gerookt had, zei hij: “Kif, zo wil ik het! Zo wil ik het voor mijn volk”.
Zo was het toen. Nu probeert de eerste de beste cravattencrimineel met een pak geld de zaden door middel van patenten tot de zijne te maken en de wereldvoedselvoorraden te gijzelen. Gevolg: de ‘oninteressante’ zaden verdwijnen als sneeuw voor de zon.
‘Oninteressante’ zaden zijn zaden die voor de patenthouder en de controlerende overheid geen geld opbrengen of toch niet genoeg om de extreem hoge kosten van de goedkeuring te dekken. Dan stelt zich de vraag: goedkeuring door wie? En om welke redenen? En waarom is dat onbetaalbaar voor Jan Lul?
Belangrijk is dat steeds meer ‘onrendabele’ zaden van de wereld verdwijnen, enkel omdat in een parasitair systeem van fucking aandeelhouders meer winst kan gemaakt worden in de industrie van de dood dan in het behoud van de diversiteit van het leven.
Er zijn natuurlijk ook internationale conserveringsprojecten die tot doel hebben de biodiversiteit in de vorm van zaden in verzekerde plaatsen onder te brengen. Zo worden meer dan een miljoen bakken met zaden bewaard in Spitsbergen (Noorwegen) op 120 meter diepte in een berg. De onverwoestbare ‘Ark van Noah’ zou nu wel eens kunnen zinken in de gesmolten permafrost. De eerste tekenen daarvan manifesteerden zich in mei 2017, nog geen tien jaar na de ingebruikname (2008) van de Svalbard Global Seeds Vault (foto boven).
De Guardian, ook wel de Garbage genoemd, maakte melding van het insijpelen van water in de tunnel die leidt naar de zaadkluizen. De zaden zelf waren (nog) niet aangetast maar de ‘onverwoestbaarheid’ kreeg een ferme deuk. Bij het in dienst nemen van de ondergrondse safe dacht niemand dat de permafrost zou smelten. Einde 2016 bleek de gemiddelde temperatuur op Spitsbergen, 7 graden hoger te liggen dan normaal. En ja, als je ijs opwarmt, dan smelt het. Het personeel van de zaadbank werkt hard aan oplossingen maar geen enkel veiligheidssysteem is waterdicht. Er moeten dan ook alternatieven gevonden worden.
Eén daarvan is een alternatief dat meer zekerheid biedt dan al die extreem dure technologische halfoplossingen samen. Dat systeem is mogelijk onder bepaalde voorwaarden. De belangrijkste voorwaarde is de vrijheid voor kwekers om alle gewassen te telen. “Freedom to farm”, zoals Encod het samenvat. Patent nemen op levende organismen tast die vrijheid aan, vernietigt de biodiversiteit, gebruikt honger als een wapen en legitimeert een repressief optreden tegen wie zich verzet en de politiek-industriële wetten overtreedt. Dat is wat je kan verwachten in een autoritair regime maar niet in een zogenaamde democratie. ‘Democratie’ wil zeggen: de macht ligt bij het volk (demos kratos) maar dat is onbestaande. Politici die in hun luchtuitlaat het woord democratie in alle ballonvormen opblazen, moeten niet verbaasd zijn als het woord in hun gezicht ontploft. Het volk wil geïnformeerd worden over levensbelangrijke onderwerpen. De mensen willen begrijpen waarom 1 kilo zaad belangrijker is dan 1 kilo goud. Politici die je met ‘goud’ in slaap wiegen om samen met hun industriële medeplichtigen jouw zaden te stelen, zullen dan op hun crimineel gehalte beoordeeld kunnen worden.
De Svalbard ‘doomsday’ Seed Vault werd gebouwd om miljoenen voedingsgewassen te beschermen tegen klimaatwijzigingen, oorlogen en natuurrampen. Dat die bescherming ijdele hoop is, laat de zaadrovers koud. Maar ze kunnen niet koud genoeg gemaakt worden.
Op https://www.cannabisnewsnetwork.com/the-future-of-cannabis-seeds (full debate ICBC Berlin) krijg je een pak informatie over de toekomst van de cannabiszaden. Met Darryl Hudson, Alan Dronkers en Reggie Gaudino voor Cannabis News Network (Sensi Seeds).
Bronnen: Archief cannaclopedia – https://www.alloutdoor.com/2014/04/16/seed-vault-food-insurance-policy-case-world-reboot/ – https://encod.org/