Een reportage van ATV maakte melding van een project met hennep om de PFAS-vervuiling in Zwijndrecht aan te pakken. Het initiatief gaat uit van een biologische boerderij (Moesland) die op twee kilometer van de 3M-fabriek ligt. De landbouwgrond van initiatiefnemer Koen Doggen is vervuild met PFAS en een gespecialiseerde hennepteler gaat de mogelijkheden van hennep als bodemverbeteraar onderzoeken.
Als plantaardige grondstof kan hennep heel wat bijdragen tot een verbetering van het leefmilieu en van de schaarser wordende landbouwgronden. De teelt vereist geen pesticiden of herbiciden en tijdens de groei neemt de plant grote hoeveelheden CO2 op. Als de internationale politiek niet bekwaam is om de industrie tot vermindering van de uitstoot van broeikasgassen te dwingen, blijft er toch een interessante oplossing over: zoveel mogelijk hennep telen om het evenwicht te herstellen. Na de oogst laat hennep een luchtige en onkruidvrije bodem achter. In de landbouw is het herstellend effect van de plant bekend.
Op 8 oktober 1999 vond in Venetië een symposium plaats onder de titel: “Hennep als afvalverwerker in besmette grond – Porto Marghera mogelijk testgebied”. Oliver Skardy, zanger van Pitura Fresca, een van de populairste Italiaanse bands in die tijd, droomde ervan de chemische fabrieken van Marghera te zien verdwijnen en er hennep te zien groeien. Die droom – die hij in een song verwerkte, is ondertussen wel heel dichtbij gekomen.
Dr. Beppe Caccia (Groenen), fysicus Michael Karus (Nova-Instituut) en Laura Mazzi (afgevaardigde van de Venetiaanse werkgroep drugs – Nadir) kwamen tijdens het symposium hierover uitleg verschaffen. Bedoeling was de grond van wat ooit de grootste chemische industriezone was, te saneren. Voor zover dit nog mogelijk was. De zone is een twistpunt tussen economie en ecologie, tussen werkgelegenheid en gezondheid, tussen rood en groen. Net voor het begin van de bijeenkomst werden nog enkele milieuactivisten door chemiearbeiders in elkaar geslagen. In 1968 werkten daar 45.000 mensen. Alle macht aan de industrie want zowat iedereen in de streek werkte er. Giflozingen, decennialang: pcb, chloor, kwik, arsenicum, radioactieve elementen, zware metalen, enz. Het ene milieuschandaal overtrof het andere. In 1999 werkten er nog 7.000 mensen. Het tij keerde en wie er niet meer werkte wilde de troep (laten) opkuisen.
Dat was ook een van de redenen waarom Beppe Caccia het symposium voor biologische omzetting van gifstoffen organiseerde. “Terwijl de multinationals die de streek verziekt hebben, vechten om de saneringsorders binnen te halen, opteren wij voor het inzetten van hennep om de klus te klaren. Porto Marghera is als voormalige industriehaven zelfs heel geschikt voor sanering door planten”, zei Caccia.
Vroeger werd enkel rekening gehouden met de industriële belangen. Alles was erop gericht de machtsposities te behouden. De toenmalige procureur van Venetië, Felice Casson, was jong, milieubewust en erg geïnteresseerd in wat op ecologisch gebied aan het Keulse Nova-Instituut onderzocht werd. Dr. Gianfranco Bettin, toenmalig minister voor sociale zaken van Venetië, deelde die interesse. Er waren dan ook voldoende elementen aanwezig om het project te concretiseren. Maar de dorpspolitiek heeft uiteindelijk het dossier geblokkeerd.
Bronnen:
ATV 11 juni 2022
Cannaclopedia pag. 152-153 (Hanf! december 1999 – Hanf für Venedig, door Enrico Fletzer)