Vrij spel voor oorlogscriminelen

Julian Assange kreeg dus het recht om in beroep te gaan tegen zijn uitlevering aan de Verenigde Staten vanuit Engeland. (Original English https://www.counterpunch.org/2024/06/07/how-long-must-he-wait-assange-wins-right-to-appeal/. Hoelang duurt het voordat de volgende juridische stap plaatsvindt? Maanden, een jaar? Wie weet? Je kunt er zeker van zijn dat noch Joe Biden (“Alleen gratie voor hen die ze niet nodig hebben”), noch Donald Trump (“Misschien een pardon”) het bijhoudt. De persoon die het overzicht in de gaten houdt is Assange – hij zat vijf jaar gevangen in de afschuwelijke Belmarsh-gevangenis, in eenzame opsluiting, en daarvoor zeven jaar feitelijk in de Ecuadoraanse ambassade. Assange weet precies hoe lang hij in een kerker heeft gelegen, omdat hij elke ellendige minuut ervan heeft geleefd. Ten onrechte opgesloten wegens het beoefenen van waarheidsgetrouwe journalistiek, wetende dat hij nog steeds in een rechtszaal in Noord-Virginia terecht zou kunnen komen, waar hij een gevangenisstraf van 175 jaar kan verwachten wegens het overtreden van de weerzinwekkende Spionage Act, is Assange een onschuldige man die ten onrechte is gestraft en ongetwijfeld verteerd door lugubere wanhoop. Hij wordt geconfronteerd met nog meer kwellingen door zijn griezelige Amerikaanse vervolgers.

Washington en Londen hebben Assange grote schade toegebracht, omdat ze direct en opzettelijk verantwoordelijk zijn voor zijn mentale en fysieke achteruitgang, ongetwijfeld in de hoop dat zijn dood een einde zal maken aan wat een zeer stekelig publiciteitsfiasco is geworden. Eerlijk gezegd houdt de Biden-bende er waarschijnlijk niet zo van om in het openbaar te verschijnen als de kwelgeest van een eerlijke journalist en als een flagrante overtreder van het Eerste Amendement, kortom als een stel criminele autoritairen. Vanuit het standpunt van het Witte Huis is het beter dat Assange opschiet en sterft en een einde maakt aan deze slow-motion verlegenheid van het Joe Biden-regime. Maar jammer voor hen is Assange nog steeds springlevend en zijn juridische team is nog steeds heel erg enthousiast.

Hoe erg hebben Washington en zijn Britse poedel Assange gemarteld? Welnu, volgens Chris Hedges in ‘Scheerpost’ van 25 mei: “Julian verkeert in een precaire fysieke en psychologische gezondheid.” Dit veroorzaakte bij de 52-jarige “een kleine beroerte, hallucinaties en depressies. Hij gebruikt antidepressiva en het antipsychoticum quetiapine. Er is waargenomen dat hij door zijn cel ijsbeerde tot hij instortte, waarbij hij zichzelf in het gezicht sloeg en met zijn hoofd tegen de muur bonkte. De gevangenisautoriteiten vonden ‘de helft van een scheermesje’ verborgen onder zijn sokken. Hij heeft herhaaldelijk de zelfmoordhotline gebeld…’ aldus het misselijkmakende werk van de hoge pieten uit Washington en Londen. Hun boodschap is duidelijk: breng de Amerikaanse roofdierenklasse in verlegenheid met crackerjack-nieuwsverslaggeving en primeurs, zoals Assange deed met zijn berichtgeving over Amerikaanse oorlogsmisdaden in Irak, en dit is het lot dat je te wachten staat.

De pers werd zich eindelijk bewust van het gevaar dat deze zaak met zich meebrengt, en talloze kranten riepen op tot de vrijlating van Assange. Hoewel gratie een pluim op de hoed zou zijn van de president die Assange vrijlaat, lijkt Biden zich niet bewust van de public relations-voordelen van barmhartigheid. Dat komt waarschijnlijk omdat Assange simpelweg te veel ‘democratische’ voormannen heeft beledigd, waaronder de belangrijkste Hillary ‘My Turn to Be President’ Clinton, die bleef zeuren: ‘Kunnen we deze man niet gewoon dronen?’ over Assange. Wat een staatsvrouw! Wat een inspirerend vertoon van integriteit van de vrouw die het Westen wilde leiden!

Hillary “We Came, We Saw, He Died” Clinton is net zo misdadig over Assange als zij, en de rest van de Washington-roofdierenklasse, iedereen beschouwen die uit de gunst valt van de imperialisten. Hij ziet het misschien niet zo, maar Biden doet in wezen het opbod over het arsenaal aan echte zielepoten waaronder Clinton een ster is. Wikileaks heeft de Dem-presidentskandidaat van 2016 immers zo in verlegenheid gebracht door haar e-mails te publiceren. Die e-mails brachten het bedrog aan het licht om de voorverkiezingen van Bernie Sanders te stelen. In elke echte democratie zou deze oogverblindende onthulling de Democratische voorverkiezingen ongeldig hebben verklaard. Maar het is lang geleden dat de VS een echte democratie was. Misschien heeft Assange daar niet op gerekend toen hij de mails van Clinton publiceerde. Hoe dan ook, hij onderschatte duidelijk de mate waarin liberale heersers, met name Biden, zonder enige twijfel in overeenstemming zouden zijn met het eindeloze wraakmotief.

De hele nepzaak tegen Assange stinkt naar corruptie en machtsmisbruik. Corruptie omdat de CIA onder Mike “Get Assange” Pompeo een complot smeedde om de journalist te ontvoeren of te vermoorden en ook, op corrupte wijze, zijn bevoorrechte gesprekken met zijn advocaat in de Ecuadoraanse ambassade afluisterde. Corruptie omdat valse beschuldigingen tegen hem werden bedacht door een slappe Zweedse aanklager, met als enige doel Assange in de klauwen van de woedende Amerikaanse regering te gooien. Assange heeft die twee vrouwen in Zweden niet verkracht, en de aanklager heeft de zaak uiteindelijk laten vallen. Maar de schade was al aangericht: aan de reputatie van Assange en aan zijn vrijheid, want toen hij eenmaal zijn toevlucht zocht in de Ecuadoraanse ambassade, zat hij in de val.

Wat machtsmisbruik betreft: er zijn te veel voorbeelden om hier uitvoerig te kunnen citeren. Het volstaat te zeggen dat de zeer vijandige rechter Vanessa Baraitser in Assange’s oorspronkelijke proces in Londen de standpunten van de Amerikaanse aanklager als haar beslissingen heeft aangenomen, terwijl de rechter tot wie Assange voor het eerst in beroep ging, beste vrienden is met de voormalige kamergenoot van de Britse minister, die belast is met het verwijderen van de weerbarstige journalist uit zijn Ecuadoraanse toevluchtsoord.

Die rechter oordeelde, voorspelbaar, in het nadeel van Assange. Er was dus sprake van gerechtelijk machtsmisbruik, maar ook van machtsmisbruik door de inlichtingendiensten, machtsmisbruik door de politie in Zweden, en ten slotte het misbruik dat inherent is aan de kwaadaardige Spionagewet zelf, een wet die door de morele dwerg en oorlogsmisdadiger Woodrow Wilson is ontworpen om de macht te ondermijnen van afwijkende meningen – vooral juridische afwijkende meningen over de oorlogsvoering.

In juni 2022 kregen Amerikaanse advocaten Britse toestemming om Assange naar een Amerikaanse gevangenis te brengen. De journalist heeft sindsdien tegen die beslissing gevochten. Zijn juridische team beweert dat hem de bescherming van het Eerste Amendement zou ontzegd worden en de doodstraf zou kunnen krijgen – twee punten waarop de Amerikaanse juridische adelaars weigerden algemene bescherming te bieden. Dus ja, als buitenlander zou Assange wel eens de bescherming van het Eerste Amendement voor het beoefenen van de journalistiek kunnen ontzegd worden (als hij dergelijke bescherming had, zou de zaak onmiddellijk worden afgewezen vanwege het precedent van de Pentagon Papers) en hij zou ook de doodstraf kunnen krijgen. Dus oordeelden de twee rechters van het Hooggerechtshof in maart in zijn voordeel. “Washington heeft in reactie daarop naar verluidt garanties aangeboden om Assange eerlijk te behandelen…” meldde RT op 20 mei. “Het verdedigingsteam van Assange betoogde dat de toezeggingen van de regering van president Joe Biden ‘schaamteloos ontoereikend’ waren.” De twee rechters waren het daarmee eens.

Je moet je afvragen waarom de misdadigers van Biden de immuniteit van Assange tegen de doodstraf niet zullen garanderen. Dat is inderdaad een zeer sinistere weigering. Het is duidelijk waarom ze zullen proberen om Assange’s bescherming uit het Eerste Amendement te ontnemen – daarmee zouden ze geen zaak hebben. Maar het is een feit dat ze kennelijk de vrije hand willen als het gaat om de doodstraf? Daar is één woord voor: kwaadaardig.

Eve Ottenberg is romanschrijver en journalist. Haar nieuwste boek is Busybody. Zij is te bereiken via haar website http://www.eveottenberg.com/.  

De daders: USA – De boodschapper: Julian Assange

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *